آخرین مقالات

آخرین محصولات

تبعیض بین فرزندان

تبعیض بین فرزندان

امروز ما می خواهیم در مورد تبعیض بین فرزندان صحبت کنیم تبعیض هایی که معمولا اینطوری بیان میشن : تو خونه ما حرف، حرف خواهر بزرگه مون بود هر چی اون می گفت مامانم گوش می داد.

بابام پسردوسته، ما ۵ تا دختر بخاطر بدنیا اومدن برادرم بدنیا اومدیم، یعنی پدرمادرم هی بچه دار میشدن تا یه پسر به دنیا بیاد، حالا هم اونو بیشتر دوست دارن و مال و منالشونو بیشتر به اون دادن.

مامانم خیلی به حرف خواهر کوچیکمه، خواهر کوچیکم قلدربازی درمیاره و خودخواهه، مامانم هم جلو اون کوتاه میاد و به ما هم می گه رعایت اونو بکنیم، از خواهرم متنفرم.

اینا مثالهایی بود از صحبتهای مراجعانی که قربانی رفتار نادرست والدینشون یعنی تبعیض بین فرزندان شده ان.

موضوع اینقد روشنه که نیاز به تعریف علمی نداره، ولی می شه گفت که وقتی والدین دارن به یه فرزند به هر بهونه ای بیشتر از فرزندان دیگه توجه می کنن و یا حقوق فرزندان دیگه رو رعایت نمیکنن بخاطر یه فرزند دیگه، یا اینکه گاهی به این توجه میکنن و گاهی به اون و ملاک توجه و محبتشون نیاز فرزند نیست بلکه احساسات خودشونه.

ممکنه شما هم تجربیاتی این چنین داشتین و زهرشو چشیده باشین و شاید هم خودتون الان فرزندانی دارین و می خواین رفتار درست رو انجام بدین، پس با من همراه باشین.

 

انواع تبعیض بین فرزندان

  • تبعیض بخاطر جنسیت

یکی از دلایل و شیوه های مهم فرق گذاشتن بین بچه ها، همینه. یعنی والدین بخاطر اینکه فرزندشون پسر یا دختره بهش توجه بیشتری می کنن. البته تو ایران از دیرباز توجه به فرزند پسر بیشتر بوده و هنوز هم اینطوریه، و علتش هم اینه که فرزند پسر کمک خرج والدین بوده و زودتر وارد بازار کار میشده و از طرفی بخاطر فرهنگ عرف و مساله های شرعی، مراقبت از دختر سخت تر بوده و خونواده ها به دختر بیشتر سخت می گیرن مثلا مراجع من می گفت من ۳۰ سالمه نمی تونم برم بیرون ولی برادر ۱۳ ساله ام اجازه داره تا شب بیرون باشه.

تبعیض بخاطر جنسیت

البته تبعیض بین فرزندان پسر و دختر فقط معطوف به پسر نیست، تو بعضی خانواده ها که چندتا پسر دارن و تعداد دخترا کمتره، به دختر توجه بیشتری میشه و گاهی این مساله تا بزرگسالی هم کشیده میشه، اینو از آقایونی که مراجعم بودن زیاد شنیدم که میگن مادر ما به دومادمون بیشتر توجه و محبت داره بخاطر اینکه خواهرمونو بیشتر از ما دوست داشته همیشه. ممکنه خود والدین بگن برای ما فرقی نداره دختر و پسر، ولی رفتارهاشون بیشتر نشوندهنده احساس درونی شون هست تا حرفشون.

 

  • تبعیض بین فرزندان بخاطر شرایط سنی و ترتیب تولد

سن بچه ها و ترتیب تولدشون بخاطر جایگاه بچه ها توی خونه و یا میزان صمیمیتشون با والدین می تونه یکی از نمودهای تبعیض بین فرزندان باشه، مثلا پدر به پسر اولش بیشتر توجه می کنه چون اون بزرگتر از پسر کوچیکه است و بیشتر کمک حال  پدره.

یا مادر چون فرزند اولش در ابتدای زندگی که سختی های بیشتری داشته همراهش بوده، بیشتر بهش توجه داره و اونو برجسته میکنه تو خونه، یا گاهی والدین به بچه های بزرگتر بیشتر سخت میگیرن و واسه بچه های کوچکتر منعطف تر میشن، به قول یکی از مراجعانم که می گفت مامانم منو که ۹ ساله بودم واسه نماز صبح با داد و بیداد بیدار می کرد ولی الان به خواهر نوجوانم که نماز نمی خونه کار نداره و…

گاهی تبعیض بین فرزندان بخاطر سن به این شکل صورت می گیره که والدین به بچه های بزرگتر اجازه قانونگذاری و والدگری می دن و این بچه ها ممکنه به بچه های کوچکتر زور بگن و دیگه می تونین تصور کنین چه اتفاقات ناراحت کننده ای بین بچه های بزرگتر و کوچکتر بوجود میاد.

 

  • تبعیض بخاطر ظاهر

ظاهر مهم نیست؟ کی می گه مهم نیست؟ اتفاقا ظاهر خیلی هم تو ارتباطات مهمه، حتی تو رابطه والد- فرزندی. والدین بیشتر دوست دارن فرزندشون از نظر ظاهری به خودشون شبیه تر باشه و حس خوبی پیدا می کنن و همین عاملی میشه برای تبعیض بین فرزندان بویژه از طرف والدی که روی این موضوع حساستره.

تبعیض بخاطر ظاهر

بسیار دیدم مادرانی که از فرزندی که شبیه خودشونه بیشتر خوششون میاد و توجه خاصتری بهش دارن و از اینکه فرزندشون به خانواده شوهر شبیه بشه حس خوبی ندارن، یا پدری که میگفت پسرمو بیشتر دوست دارم، به خودم رفته، حتی از مشکلات روحی ش که شبیه خودمه خوشم میاد.

 

  • تبعیض بخاطر رفتارها

هر بچه ای که به دنیا میاد یه خلق و خوی خاصی با خودش به دنیا میاره، این خلق و خوی خاص ترکیبی از ویژگیهای پدر و خانواده پدری و ویژگیهای مادر و خانواده مادریه که در نهایت شخصیت خود کودک رو می سازه. تبعیض بین فرزندان بخاطر شخصیت و رفتارها خیلی اتفاق می افته، همونطور که ما دوستی که باهامون سازگارتره رو بیشتر دوست داریم والدین هم بچه ای که بیشتر سازگار باشه و همراه والدین باشه رو بیشتر دوست دارن، در واقع تعامل بین والدین و فرزندان یه رابطه دوسوگرایانه است.

خلق و خوی بچه تعیین میکنه والدین باهاش چه رفتاری داشته باشن و رفتار والدین هم روی خلق و خوی بچه تاثیر میگذاره. بچه آروم با حرف شنوی بیشتر و دردسر کمتر باعث میشه والدین راحتتر باشن و بیشتر برای بازی و محبت بهش وقت بگذارن و بچه دشوار که لجبازه و… باعث میشه وقت والدین بیشتر صرف آروم کردن اون بشه و تنش توی رابطه والد-فرزندی رو زیاد میکنه.

تبعیض بین فرزندان بخاطر خلق و خو شکلهای مختلفی می تونه داشته باشه، مثلا گاهی والدین به حرف بچه ای که پرخاشگرتر و ناسازگارتره بیشتر گوش میدن و خواسته های اونو فراهم میکنن و فرزندی که آرومه حقش ضایع میشه.

شما چطور بچه ای رو دوست دارین؟ آروم و حرف گوش کن یا لجباز و خودمحور؟

 

 

  • تبعیض بخاطر مشکلات جسمی یا بیماری

گاهی تبعیض ها بخاطر شرایط خاص یه فرزند بوجود میاد، مثلا کودکی معلولیت داره یا تو دوران نوزادی یا کودکی بیشتر ضعیف بوده و والدین ناچار به توجه بیشتر نسبت به اون میشن و کم کم این تبدیل به یه الگوی ارتباطی مخرب توی خونه میشه که تاثیر منفی روی روحیه فرزندان دیگه می گذاره.

 

عواقب تبعیض بین فرزندان

فرق گذاشتن بین بچه ها به دلایلی که ذکر کردم یا هر دلیل دیگه منجر به اتفاقات ناراحت کننده ای توی ارتباطات خانوادگی و رشد روانی و روحیه فرزندان میشه. فرق گذاشتن نه به صلاح والدینه نه فرزندی که مورد توجه قرار میگیره و نه فرزندان محروم شده از محبت.

  • این کار باعث ایجاد عزت نفس پایین توی کودک و شکل گیری طرحواره نقص و شرم در اون میشه و در نتیجه حسادت درون فرزند شدت پیدا میکنه، حسادت به خواهر یا برادری که همه توجه والدین رو گرفته و این حسادت باعث اصطکاک ارتباطی و دوری اونها از هم میشه.
  • تبعیض بین فرزندان اگه بخاطر توجه به موفقیتهای یه فرزند باشه، باعث سرکوب و مقایسه کردن فرزند ضعیف تر با فرزند موفق تر میشه و در نهایت طرحواره شکست درون فرزند ضعیف تر شکل می گیره.

عواقب تبعیض بین فرزندان

  • محرومیت هیجانی و بی اعتمادی و بدرفتاری هم می تونه از نتایج مقایسه کردن و تبعیض باشه. چرا که مقایسه کردن و همچنین بی توجهی به یه فرزند مصداق بدرفتاری و محروم کردن فرزند دیگه از محبته. این ماجراهای مقایسه کردن هیچوقت از ذهن بچه هایی که کم لطفی از والدین دیدن، پاک نمیشه.
  • ایجاد طرحواره استحقاق و روحیه خودخواهانه توی فرزندی که توجه بیشتری از والدین میگیره از نتایج تبعیض بین فرزندان هست، اون فرزند دیگه خودشو محق میدونه و بعدها هم از خواهر و برادرش و همسر و جامعه هم انتظار توجه بیشتر داره.

 

چه باید کرد؟

  • به عنوان والدین حتما حتما باید دوره های فرزندپروی رو شرکت کنین و کتاب بخونین درباره فرزندپروری تا کمتر دچار این خطا بشین.
  • اگه طرحواره های خودتون رو درمان کنین، بهتر می تونین ذهن خودتون رو شفاف و آگاه کنین تا رفتار سالمتری توی ارتباط با فرزندانتون داشته باشین و نگذارین کمبودهای عاطفی و مسائل شخصیتی خودتون روی رابطه با فرزندانتون تاثیر منفی بگذاره.
  • برای کاهش تبعیض بین فرزندان با رفتارهای مختلف در نظر داشته باشین که بچه ها با همدیگه تفاوتهای فردی دارن و حتی دوقلوهای همسان هم کاملا شبیه هم رفتار نمی کنن، بجای تمرکز روی تفاوتهای اونها و نقص هاشون، تمرکزتون روی نقاط قوت هر فرزند به طور جداگانه باشه.
  • شما باید یک پذیرش غیرمشروط (دوست داشتن بچه ها با هر ظاهری و رفتاری) داشته باشین و یک پذیرش مشروط (تقویت و تحسین رفتارهای خوب هر فرزند) تا اونهارو به رفتار خوب تشویق کنین و طبیعیه که بچه ای که بیشتر رفتار خوب داشته باشه بیشتر تشویق میگیره اما اگه شما پذیرش غیرمشروط رو هم عادلانه داشته باشین، این از شدت تبعیض بین فرزندان کم میکنه.
  • گاهی فرزندان بخاطر روحیات خاص خودشون، این فکرو میکنن که والدین فرق می گذارن درحالیکه ممکنه اینطوری نباشه، اگه شما حواستون به نکاتی که گفتم هست و تلاشتون اینه که عادلانه نیازهای بچه هارو برآورده کنین، دیگه خودتونو بابت تصورات و فکرهای بچه ها سرزنش نکنین.

ویدئو های بیشتر در مورد طرحواره ها در اینستاگرام ما

 

امیدوارم خوندن این مقاله به آگاهی شما افزوده باشه، می تونین با نشر دادن اون و ارسال برای دیگر والدین به آگاهی اونها کمک کنین و منو هم خوشحال می کنین. همچنین اگه خودتون از تبعیض بین فرزندان توسط والدینتون رنج کشیدین حتما برای طرحواره درمانی با من تماس بگیرین تا زخمهای روحی تون رو درمان کنین.

4 Comments

  1. ح. گفت:

    مرگ بر والدینی که بین فرزند پسر و دختر خود فرق می‌گذارند.

    • گفت:

      درود. امیدوارم آموزش فرزندپرروری برای والدین اجباری و همراه با فراهم اوردن امکانات باشه که بچه ها کمتر آسیب ببینن. برای درمان این خشم درونی تون که نشونه آسیب درونی شماست طرحواره درمانی رو بهتون پیشنهاد می دم.

  2. الناز گفت:

    سلام من ۱۹ سالمه و به برادر ۱۳ سالم حسودیم میشه…اصن حالم از خودم بهم میخوره سر این قضیه ولی هربار دهن مامانم باز میشه بیشتر از همشون متنفر میشم . از بچگی همیشه میگفتن حواست به برادرت باشه بهش برس و اینا.مجسمه ها و اسباب بازی هارو که خیلی دوستشون داشتم از دستم میگرفتن میدادن به اون تا ناراحت نباشه …بعد هیچوقت اون وسیله دوباره دستمو نمیگرفت. دعواهم تا دلت بخواد …بابام سر اینکه میخواستم جای اخبار کارتون ببینم با لگد میرد تو شکمم ولی اینو عملا نوازش میکنن میگن هر کاری میخوای بکنی بکن.۳ ساله میخوام به مامان و بابام حالی کنم که یدونه گیتار میخوام که دلم اهنگ زدن میخواد .همه جور اهنگی پخش کردم براشون همه جور اجرا و خوانندگی نشونشون دادم بلکم خوششون بیاد بهم گفتن درستو بخون بهترین رو بیار بعدا…گفتم باشه..عین سگ خوندم یکی از بهترین رشته ها قبول شدم (با وجود اینکه یه سالم پشت موندم و انواع فحش ها و سرکوفت ها و مقایسه ها با همکلاسیایی ک سال اول قبول شده بودن رو شنیدم) دیگه گفتم اقا الان میخوامش دیگه…گفتن حله میگیریم! چقدرررر خوشحال شدم ! همه جور اموزش انلاین پیدا کردم حتی از یکی تو نت کمک خواستم ک وقتی خریدم برام رفع اشکال کنه و آموزشم بده …امروز میدونی مامانم چی گفت؟گفت به بابام که یه گیتاری بخر خوب باشه شاید پسرمم بخواد باهاش کار کنه. میگم چرا پای اونو به ماجرا باز کردی؟ مگه نگفتی مال منه؟ میگه تو نیم سال دومی دو ماه دیگه میری خوابگاه نمیبریش که…به هر حال مال اونه
    (اشکم در اومده خخخخ)
    کاش همه چی به اون بچه بر نمیگشت
    متنفرم ازش از وقتی دنیا اومده همه چی برا اونه
    من اونی بودم که بهتر درس میخوند من اونی بودم که مدرسه خوب قبول شدم ولی این نتونست من اونی بودم که کلی جایزه و لوح تقدیر داشتم من اونی بودم که رتبه اول ایلتس موسسمون تو ۵ دوره شدم من اونیم که اولین دختر فامیلم که رشته به اون خوبی رو تو دانشگاه میخونه
    ولی نمیدونم چرا بازم اونی نمیشم که باید باشم؟
    چرا اخه؟ چون من شلوغ بودم و دوست داشتم بالا پایین بپرم ولی این مظلوم و ارومه؟واسه اون؟ خب من الان عملا افسردم خب…هیچی خوشحالم نمیکنه کلا نیم ساعت برای جواب کنکورم خوشحال بودم …یه ذره هم جالب نبود برام
    خب الان ساکت و ارومم
    حرف هم نمیزنم
    همش یا میخوابم یا فیلم میبینم یا توی اتاقم
    چرا بازم به درد نمیخورم؟
    کاش میدونستم چه مرگمه همیشه یا بیخیالم یا عصبانی
    میدونم خیلی خیلی خیلی این فکری که میکنم بچگانس ولی اگه اون ساز بیاد تو خونه و دو ماه دیگه من برم و بیفته دست اون پسر ، خودم اونو میشکنم که انگشتشم بهش نخوره

    • عزیزم. معلومه که شما حالت بد میشه با این شرایطی که هست. والدین شما با این تبعیض باهاتون بدرفتاری کردن. حسادت شما هم به برادرتون با این توصیفی که کردین یه واکنش طبیعیه. شما دچار طرحواره محرومیت هیجانی و کمبود محبت. طرحواره نقص و شرم و کمبود عزت نفس شدین. درکتون می کنم. اینقد دچار ناکامی محبت شدین و بدقولی هم دیدین که الان افسرده شدین و زندگی براتون لذتی نداره. حتما حتما دوره رایگان عزت نفس رو از سایت بگیرین . دوره خودشناسی با طرحواره ها هم براتون خیلی مفیده و می تونه شروعی برای رشدتون باشه. بعد هم برای مشاوره انلاین با من می تونین شروع کنین. هفته اول بهمن ماه کمپین تخفیف دوره خواهد بود. راستی فکرهاتونم بچگانه نیست. بلکه ناشی از خشم و غم شماست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *