خودت را در آغوش بگیر

مهربانی با خود: اگه مهربون بودن با خودت رو یاد بگیری، می تونی خودت رو محکم  بغل کنی و در آغوش بگیری. تو این مقاله می خوام راهش رو بهت یاد بدم .

مهربانی با خود یعنی چه؟

با یه مثال ساده این اصطلاحو براتون توضیح میدم، یکی از دوستان یا عزیزانتونو به خاطر بیارین، ببینین چطوری مراقبش هستین یا ازش دفاع می کنین و حواستون هست آسیب نبینه، بهش چه راهنمایی هایی می کنین، چقدر نگرانش می شین، چه کارهایی حاضرین براش بکنین. مثلا براش غذای خوب و مقوی درست می کنین، بهش می گین اینقد کار نکن، استراحت کن، غصه نخور، من کنارتم، هر کاری داشتی به من بگو، با این آدم دوست نشو، بیا ببرمت دکتر، ورزش کن تا سالم بمونی چون دلم می خواد همیشه داشته باشمت… حالا همه این حرفها و کارهارو تصور کنین به خودتون بگین و برا خودتون انجام بدین. با اینکارها دارین با خودتون مهربانانه رفتار می کنین.

دوست یا دشمن خودم؟

بسیاری اوقات بجای مهربانی با خود، طوری با خودمون رفتار می کنیم انگار که دشمن خونی خودمون هستیم. عجیبه نه؟ ما آدمها یه حس خود دوست داری داریم که شامل میل به بقا، میل به دریافت لذت و رفاه، میل به کسب تایید و عشق و احترام دیگران، میل به پیشرفت و… میشه. طبیعتا براساس این حس ما باید خیلی با خودمون بامحبت رفتار کنیم، اما اینکارو نمی کنیم. در واقع خیلی وقتا ما بیشتر به دیگران توجه و مهربانی می کنیم تا خودمون. شما رفتارتون با خودتون چطوریه؟ شما تو تیم خودتون هستین یا مقابل خودتون؟

بیاین اول ببینیم کجاها با خودمون خوب تا نمی کنیم.

انواع نامهربانی با خود

• برخورد بیرحمانه موقع اشتباهات

بجای مهربانی با خود تو موقعیتهایی که نیاز به نوازش و مهربونی داریم، شروع به سرزنش و تحقیر خودمون می کنیم، خودگویه های منفی داریم، مثلا می گیم این چه کاری بود کردی؟ چرا درس عبرت نمی گیری؟ چرا یه اشتباهو هزار بار تکرار میکنی؟ تو آدم بشو نیستی… برخی اوقات از اینها هم فراتر می ریم و به خودمون ناسزا می گیم. من به اینها خودزنی های ذهنی می گم. گرچه برخی با صدای بلند هم با خودشون ازین حرفا می زنن.

• نامهربانی با جسم

یکی از جاهایی که ما باید مهربانی با خود رو جدی بگیریم، تو برخورد با بدنمون هست، بدنی که همیشه به ما خدمت می کنه و کمک می کنه روح و روان ما رشد کنه و متعالی بشه. اما بجای مراقبت از بدن ما گاهی بدجور بهش حمله می کنیم، مثلا پرخوری می کنیم، دیر می خوابیم، ورزش نمی کنیم، رژیم های نادرست می گیریم، ویتامینها و مواد کافی رو بهش نمی رسونیم، سبزی و میوه به اندازه کافی نمی خوریم، فقط وقتی بیمار بشیم حواسمون جمع میشه که وای سلامتی مون در خطره.

• ارتباطات سمی

آدم نیاز به رابطه و رفت و آمد داره اما وقتی به اندازه کافی مهربانی با خود رو یاد نگرفته باشیم دیگه برامون مهم نیست کجا و با کیا رفت و آمد کنیم و رابطه داشته باشیم، ممکنه خودمونو تو روابطی بندازیم که برامون بیشتر دردسره تا آرامش، صرفا بخاطر اینکه تنها نمونیم، بخاطر اینکه قدری محبت و توجه بگیریم. البته باید در نظر داشت بیشتر اینکه ما تو روابطمون به مشکل می خوریم و دیگران باهامون بدرفتار می کنن اینه که مهارت ارتباطی نداریم و نمی دونیم چطوری از خودمون دفاع کنیم، نه بگیم، تو بازیهای روانی شون نیفتیم و یا با بدرفتاریهاشون برخورد درست بکنیم.

• دلسوزی زیاد برای دیگران

بعضی وقتا مهربانی با خود رو فدا میکنیم بخاطر مهربانی کردن افراطی با دیگران، آدمهایی که زیادی خودشونو غرق مشکلات اطرافیانشون می کنن و می خوان ناجی خانواده شون یا دیگران بشن، از وقت و هزینه و انرژی خودشون یا خانواده شون می زنن و به دیگران خدمت می کنن، درسته که نوعدوستی فضیلت اخلاقیه، ولی وقتی کمک کردن جنبه افراطی می گیره تبدیل به رذیلت می شه چرا که با اینکار داریم در حق خودمون یا خانواده مون ظلم میکنیم.

 اگه این مشکل رو دارید پیشنهاد میکنم این مقاله رو حتما مطالعه کنید(طرحواره ایثار)

دلایل نامهربونی با خود

• الگوگیری از والدین

به دوران کودکی خودتون برین و به رفتارهای والدینتون فکر کنین، چقدر تو کردار و سبک زندگی شون، مصادیق مهربانی با خود رو می بینین. آیا به اندازه کافی مراقب جسم و روان و روابطشون بودن یا بخاطر کار زیاد به جسمشون بی توجه بودن یا بخاطر دیگران ذهن خودشونو مشغول می کردن، زیادی استرس داشتن، زیاد عصبانی می شدن، مشکل روحی ای داشتن که حاضر نبودن برن پیش روانشناس و درمانش کنن، به خانواده هاشون باج عاطفی می دادن یا وقت و انرژی و پولشونو به اونا میدادن و بعد با احساسات منفی و خودخوری به خودشون آسیب می زدن؟ بچه ها رفتار والدینشون رو درونی می کنن و از اونها روش زندگی رو یاد می گیرن.

• انتظارات والدین از بچه ها

مهربانی با خود رو توی سبک فرزندپروری مقتدرانه می تونیم ببینیم برخلاف سبک فرزندپروری سختگیرانه که والدین توقع زیادی از بچه هاشون دارن و گاهی انتظارات والدین به شرایط سنی و رشدی و روحی و نیازهای بچه ها ارجحیت پیدا می کنه. مثلا والدینی که به نظم خونه بیشتر از آرامش روانی اعضا خانواده اهمیت میده (شاید بخاطر وسواس) یا به نمره بیست و اول شدن بیشتر از علائق و تفریح و استعداد بچه ها توجه داره، یا والدینی که تایید و پذیرش جویی اطرافیان براش مهمتر از احترام و رفتار درست با فرزندشه (مثلا بخاطر اشتباه یا خرابکاری فرزندش اونو جلوی دیگران تحقیر می کنه).

• محرومیت از نیازها و خواسته ها تو کودکی

مهربانی با خود رو ما بیشتر از دوران کودکی یاد می گیریم. از وقتی نیازها و خواسته هامون توسط اطرافیان برآورده میشه، وقتی احترام دریافت می کنیم، وقتی بهمون می گن سلامت جسمی و روانی ت مهمه و بهمون یاد میدن چطوری از خودمون مراقبت کنیم. اما وقتی ما پدر یا مادری داشتیم که غرق مشکلات بودن، یا پدر و مادرمون رو از دست داده باشیم یا با فقر و ورشکستگی و… مشکلات بزرگی دست پنجه نرم می کردیم، امکان اینکه یاد بگیریم باید با خودمون مهربون باشیم کم میشه.

• فرهنگ و جامعه

بسته به اینکه جامعه ای که توش زندگی می کنیم چقدر به مهربانی با خود تاکید یا بی توجهی کنه، ما هم به خودمراقبتی اهمیت می دیم یا از اون غفلت می کنیم. اگه تو جامعه تاکید بیشتر بر موفقیت باشه تا آرامش روان، اگه بیشتر توجه به رشته ها و مشاغل خاص باشه تا استعداد و علائق افراد، اگه تحسین زیادتری متوجه زیبایی جسمی باشه تا سلامتی، اگه تمرکز جامعه بر خطا نداشتن و کامل بودن تو نقش والدینی، دانش آموزی، شغل و… باشه، همه اینها پیامهای نامهربون بودن با خود رو به ما میدن.

برای مهربان تر شدن با خودمان چه باید کنیم؟

برای اینکه از خودتون مراقبت کنین و دلسوز خودتون باشین، باید روشهای مهربانی با خود رو یاد بگیرین و انجام بدین تا وقتی که درونی بشه و تبدیل به شخصیتتون بشه.

• مراقب جسمتون باشین

برای اینکار چکاپ سالانه داشته باشین حتما، ورزش رو از ساده ترین نوعش شروع کنین و در حد حتی بسیار کم انجام بدین. میوه و سبزی و مواد غذایی مفید رو تو برنامه زندگی تون مثل نماز واجب بدونین. دنبال رژیم غذایی که متناسب با روحیات شما نیست نرین، راحتترین رژیمی که به بدنتون شوک وارد نمی کنه رو انتخاب کنین و ادامه بدین. خواب کافی و به موقع خوابیدن رو حتما مطابق با ساعت زیستی بدنتون داشته باشین.

• خودتون رو نوازش کنین
• مهربانی با خود بویژه وقتهایی که احساس تنهایی یا غم و اضطراب می کنین خیلی لازمه، اینجور وقتا برای خودتون نامه ای بنویسین طوری که یه دوست نوشته و نشون میده که رنج شمارو می فهمه.
• دستهاتون رو به دور بازوهاتون بپیچین و بازوهاتونو لمس کنین. لمس آروم و آرامش بخش، تصور کنین مادرتون شمارو تو بغل گرفته و داره آرومتون می کنه.
• برای خودتون دمنوش یا خوراکی سالمی که برای بدنتون هم مفیده آماده کنین مثلا میوه و خشکبار و با آرامش میل کنین. سعی کنین مزه هاشو حس کنین.

• روابطتتونو اصلاح کنین

یکی از نقاط عطف برای مهربانی با خود داشتن روابط رضایت بخش و حمایت کننده ست.

• اگه تو رابطه با آدم سمی ای هستین که بودنش برای شما ضرورت نداره از رابطه با اون بیرون بیاین یا به حداقل برسونین (مثلا دوست یا اقوامی که مضر هستن).
• به روانشناس مراجعه کنین تا مهارتهای ارتباطی و جراتمندی رو یاد بگیرین و بتونین برخورد آدمارو با خودتون تغییر بدین.
• مراجعه به روانشناس
• اگه هنوز زندگی یا گذشته تونو نپذیرفتین و دچار خشم یا افسردگی هستین.
• اگه اختلال روحی مث وسواس، اضطراب و… یا مشکلات شخصیتی دارین که حل نشده، حتما حمایتگرانه خودتون رو پیش روانشناس ببرین.

• حذف محرکهای منفی

برای مهربانی با خود این یکی از راهکارهای مهمه که شنیدن اخبار منفی، دیدن سریالهای خشن یا غصه دار و نومیدکننده و بدبین کننده، پیج ها یا کانالهای سیاسی آزاردهنده رو از زندگی تون حذف کنین، همونطور که دوست ندارین فرزندتون چیزهای منفی ببینه یا بشنوه، و بجاش محرکهای مثبت مثل رمانهای معروف که حس امید می دن، فیلمهای سینمایی که باعث شادی و همچنین عمیق شدن شما می شن، و… رو وارد زندگی تون بکنین.

دوستان عزیز امیدوارم بعد از خوندن این مقاله خودتونو مهربانانه در آغوش بگیرین و سبک زندگی سالمی رو شروع کنین. برای شرکت در دوره حامی درون که طی اون مهربانی با خود رو یاد می گیرین می تونین به من پیام بدین.

ما را در اینستاگرام دنبال کنید